جتي علمي مدد ڪرڻ وارا مهربان ۽ سڄڻ مليا اتي اهي به هئا جن وٽ معلومات ۽ ڄاڻ نه هئي پر هو پنهنجي طرفان ڪجھ به ٻڌائڻ لاءِ تيار نه هئا سندن خيال هو ته انهن جي ڄاڻ مان ٻيو ڪوئي فائدو يا لاڀ ڇو حاصل ڪري،شايد اهو به خيال هجين ته هو پنهنجي ذات متعلق اهڙو ڪتاب لکن، اتي اهڙا به مهربان مليا جن جو خيال هو ته ذات جي پاڙي جي به خبر نه هئي. اهڙي صورتحال ۾ جهر، جھنگ، شهر،واهڻ ۽ وٿاڻ جاڳڻ نه صرف تڪليف ده هئا پر اجايا پڻ هئا، ان هوندي به ڪوشش ڪئي ته ڪٿان نه ڪٿان ذري برابر معلومات ملي وڃي ته بهتر آهي. جنهن ذات ۽ قبيلي وارن کي پنهنجي نسلياتي ڄاڻ نه هجي ۽ نه وري ان ۾ دلچسپي هجي ته انلاءِ ڇا چئي سگهجي ٿو.جنهن کي پنهنجي حسب ۽ نسب جي ڄاڻ نه آهي اهو ھڪ جانور ۽ ڊور وانگر آهي.
ڇاڪاڻ ته الله تعاليٰ قرآن شريف ۾ ذات،حسب،نسب ۽ قبيلائي سڃاڻپ، جو
ذڪر ڪيو آهي،جيئن پاڻ کي سڃاڻي سگهجي. پر افسوس ته سنڌي قبيلن سان تعلق رکندڙ ان جي اهميت کان اڻ واقف آهن، ۽ مستقبل ۾ اهڙو وقت به اچي سگھي ٿو ته جڏهن سنڌي قبيلا پنهنجو حسب نسب ۽ سڃاڻپ وساري ڪنهن ڌارئي ذات يا قبيلي جو بڻ بنياد بڻجي وڃن ۽ ان جو نتيجو اهو نڪري ته سنڌ ۾ سنڌي اقليت تبديل ٿي وڃي ۽ ڳاڙهن ۾ سنڌين کان وڌيڪ حالت خراب ٿي وڃي ۽ سنڌ جي مالڪي تان هٿ ڌوئڻان پون ته اهو وقت ڪهڙو نه خراب هوندو؟!
سنڌي نسل جا ماڻهو، فرد(ذاتين وارا) ۽ (َقبيلن وارا) پنهنجي جي احساس ذميواري نه نڀائڻ جي ڪري غلام ٿي ويندا يا ڌرتي ڌڪاڻا ٿيندا. انهي ڪري سنڌ جي خاص ڪري سنڌي قبيلن جي ذميوار ۽ سڃاڻ فردن جو ذمو آهي ته هو پنهنجون ذميواريون وقت سر ۽ مهل سان نڀاهي پنهنجي مستقبل کي بچائڻ ۾ اهم ڪردار ادا ڪن. ڪٿي ائين نه ٿئي ته سنڌي ماڻهو رڳو مثالن ۾ رهجي وڃون!!
سنڌي قبيلي سان نسلياتي ويساھ گهاتي جو بنيادي مرحوم رحيم داد
مولائي شيدائي وڌو، جنهن سنڌيءَ جو روپ اختيار ڪري غلط بياني جي شروعات ڪئي ۽ جنت السنڌ ڪتاب ۾ انتها ڪري ڇڏي. هن هڪ هنڌ لکيو آهي ته محمد بن هارون مڪراني سان ٽي هزار جانباز بلوچ هئا ۽ کيس بلوچ جرنيل ثابت ڪرڻ جي ڪوشش ڪئي،هيءٌ اهو محمد بن هارون آهي جن لاءِ خاصخيلي جي دعويٰ آهي ته هو خاصخيلي هو.
ايازڀاڳت
No comments:
Post a Comment